czwartek, 11 czerwca 2015

Kiedy technika zawodzi

Dzisiaj prowadziłam prelekcję dla uczniów klasy III a w Gimnazjum im. Karola Miarki w Chełmie Śląskim. Udało mi się ominąć korki i dojechać do szkoły na czas. Weszłam do klasy, wyciągnęłam laptopa z torby, by podłączyć się do rzutnika i zacząć prelekcję... Coś niestety nie zadziałało :( Wiedząc, że nie mam zbyt wiele czasu - godzina lekcyjna to 45 minut, kto uczy, ten wie, jak czas płynie szybko - rozpoczęłam prelekcję. Pomimo pomocy nauczyciela, który mnie do szkoły zaprosił i podłączania trzech różnych laptopów w międzyczasie, prelekcja odbyła się w formie pogadanki, a zdjęcia uczniowie zobaczą za tydzień. 
Dużo trudniej mówi się bez zdjęć, do których można się odnieść. Jednak taka prelekcja ma swoje plusy. Jakie? Młodzież zadaje dużo więcej pytań. Dzisiejsi słuchacze wykazali się dużą wrażliwością, pytając o życie mieszkańców czy też nasze odczucia/ obawy podczas takich wyjazdów.
Podczas gdy mówiłam o Pobe Mengao i naszej działalności, od razu przypomniała mi się sytuacja, która miała miejsce podczas jednego z wyjazdów. Grupa wolontariuszy wyświetlała w różnych miejscach film "Jezus". Mieli własny generator, laptop, rzutnik... z powodu gorąca, film się zacinał, czasami leciał od nowa... ale wszyscy oglądali zafascynowani. Zainteresowanie filmem było większe niż pojawiające się "drobne" problemy techniczne. 
Dzisiejsze wydarzenie i to, o którym słyszałam od znajomych pokazuje mi jak bardzo jesteśmy zależni od techniki. Wiem też, że na pewno nie cechuje mnie tak wielka cierpliwość jak mieszkańców Burkina Faso! 

A na takim telewizorze oglądałam w 2008 roku film z pogrzebu króla





poniedziałek, 1 czerwca 2015

Dzień Dziecka

Dzisiaj Dzień Dziecka :) Pamiętacie? Świętujecie..? Myślę, że na pewno. Albo jest to Twoje święto albo Twoich dzieci. Są jednak państwa, w których to święto obchodzi się w innym czasie... Są też i takie, w których o tym dniu jedynie się opowiada. Do takich niestety należy Burkina Faso. Tam dzieci od najmłodszych lat pracują, pomagają swoim rodzicom w domowych obowiązkach czy też w utrzymaniu rodziny. Zdarza się, że dzieci nie chodzą do szkoły, pomagają rodzicom w pracy lub same pracują  - w nielegalnych kopalniach złota. Wydrążone w ziemi tunele i chodniki, tzw. biedaszyby są wąskie, a małe dzieci łatwiej się w nich poruszają niż dorośli. Oczywiście, brak zabezpieczeń często doprowadza do groźnych wypadków. 

I właśnie z powodu tych dzieci (i pewnie wielu innych na świecie) chciałam Wam życzyć otwartych serc! Życzę Wam, żebyście dostrzegali potrzeby innych, zwłaszcza tych najmłodszych. Wykorzystujcie możliwości jakie posiadacie, by nieść ratunek. Niech Bóg, który jest Stwórcą nas wszystkich porusza Twoim i moim sercem :)
A na zachętę - porcja uśmiechu


czwartek, 28 maja 2015

Dziękujemy!!!

Dziękuję za każdy komplet bielizny, za każdy biustonosz, każdą parę majtek! :)
Polki - jesteście niesamowite! To jak włączyłyście się do akcji, z jaką ochotą zbierałyście bieliznę pokazywało jak bardzo Wasze serca są wyczulone na potrzeby innych. Dziękuję już teraz w imieniu kobiet, które o bieliznę prosiły. Dziękuję również Polakom - mężczyznom, którzy wspierają wysyłkę bielizny do Burkina Faso oraz tym, którzy swoją osobą starali się nagłośnić akcję. 

W najbliższych dniach bielizna z całej Polski (i nie tylko) dotrze do Dzięgielowa. Postaramy się przedstawić podsumowanie akcji, trochę liczb i cyfr, które świadczą o wielkim sercu ofiarodawców. 



Jeżeli dopiero teraz usłyszałeś/ usłyszałaś o kampanii i chcesz odpowiedzieć na tą szczególną prośbę mieszkanek Pobe Mengao, możesz pomóc nam w wysłaniu zebranej bielizny do Burkina Faso. Pod tym linkiem znajdziesz niezbędne informacje.

wtorek, 19 maja 2015

Trochę rozgłosu akcji nie zaszkodzi

Życie w Polsce jest tak różne od tego w Burkina Faso. Co do tego chyba nikt nie ma wątpliwości. W trakcie wyjazdów staramy się dostosowywać do warunków panujących na miejscu. A co robimy w Polsce? Różne akcje, które mają na celu:

  • niesienie pomocy mieszkańcom Pobe Mengao
  • uświadamianie Polakom, że inni ludzie potrzebują ich pomocy
  • zwiększanie wrażliwości społecznej
Nasze działania prowadzimy w różny sposób. Wygłaszamy prelekcje w szkołach, prowadzimy wernisaże w Domach Kultury, odwiedzamy Kościoły i Wspólnoty. Cenię sobie również czas, kiedy mogę porozmawiać osobiście z kimś, kto interesuje się losem mieszkańców Pobe. 

Dzięki "Sekretnej Misji Kobiet" udało nam się dotrzeć do szerokiego grona Polaków. Nie tylko poprzez prelekcje, stronę internetową, wywiady dla radia, ale również przez materiały telewizyjne. 
Poniżej linki do materiałów, które już wyemitowano, ale to nie koniec niespodzianek... 
Wierzę, że sytuacja mieszkańców wioski, pozbawionej tak wielu oczywistych dla nas wygód poruszy Wasze serca i zapali do działania!
Zapraszam do oglądania materiałów z Dzień dobry TVN oraz z programu Między Niebem a Ziemią, TVP1 (od 9 minuty 17 sekund)!

 


wtorek, 12 maja 2015

podróże małe i duże

Co jakiś czas wyjeżdżam do Burkina Faso. Mój najdłuższy wyjazd trwał miesiąc. W trakcie pory deszczowej, wprawdzie dość suchej, ale i tak było sporo przeżyć. Wszędobylskie muszki i komary tylko czyhają na kawałek odsłoniętej skóry! Są bardzo cierpliwe. Latają wokół, gdy ma się wolne ręce by je odgonić. Ale spróbujcie tylko zająć obie ręce. Pojawiają się, czasem nie wiadomo skąd :( Te, których najbardziej się obawiam, to tzw. "tantaride" (przepraszam wszystkich wiedzących o jakie owady się rozchodzi. Nie znam ich poprawnej nazwy, nie spotkałam ich w żadnym innym kraju). Duże, czarne owady pojawiają się po zmroku. Atakują w miejscach oświetlonych. Przylatują i siadają na odkrytym kawałku ciała lub na ubraniu. A potem, gdy spróbuje się je zrzucić wydzielają parzący płyn. Tworzą się rany jak po oparzeniu. Często zastanawiałam się, czemu dorośli są tak bardzo poparzeni ogniem. Błąd. Ich blizny, to wynik walki z owadami, które atakują znienacka...
Tutaj miało znaleźć się zdjęcie rany na nodze/ ręce,
która często powstaje po ukąszeniu komara lub innych owadów.
Poza wyjazdami do BF bardzo często podróżuję w kraju. W zeszłym tygodniu miałam możliwość mówić o Pobe Mengao i jego mieszkańcach w Gimnazjum nr 1 w Mysłowicach. Uczniowie słuchali i zadawali pytania. Lubię ten moment, kiedy pokazuję zdjęcia uczniów ze szkoły w Pobe Mengao (klasy w jakich się uczą, domy w jakich mieszkają), a dzieci i młodzież z Polski zaczyna rozumieć, że w porównaniu do wielu osób na świecie mają się wspaniale. Na ich twarzach pojawia się nagle większe zrozumienie świata, który ich otacza. I mimo tego, że dzwonek na przerwę podrywa ich z krzeseł, wiem, że przez jakiś czas w ich pamięci pozostaną zdjęcia jakie widzieli, słowa, które słyszeli. Będą doceniać to co mają i staną się bardziej wrażliwi na potrzeby innych. 

Uczniowie Gimnazjum nr 1 w Mysłowicach w tym miesiącu mają możliwość oglądania wystawy "Oblicza Afryki - oblicza życia", która gości w ich szkole. Wierzę, że ich serca będą poruszone!


wtorek, 28 kwietnia 2015

Spotkanie w Bładnicach

Sekretna Misja Kobiet trwa... Gotowość do działania i otwartość polskich kobiet przechodzi wszelkie wyobrażenia! Jesteście/jesteśmy niesamowite :) 
W związku z Sekretną w różnych miejscach opowiadam o życiu kobiet w Pobe Mengao. W zeszłym tygodniu miałam możliwość uczestniczyć w spotkaniu dla kobiet w Bładnicach. Zaproszenie otrzymałam od Uli, z którą kończyłam Szkołę Biblijną w Dzięgielowie. Kiedy przyszłam do sali ujrzałam całkiem sporych rozmiarów pudło, do którego Panie uczestniczące w spotkaniu zbierały bieliznę. Pudełko było całkiem duże i zastanawiałam się, ile bielizny się w nim znajdzie. Po prelekcji okazało się, że... pudełko jest pełne!

Czas spędzony w Bładnicach był też czasem społeczności, wielbienia Boga; mogłyśmy rozmawiać o problemach kobiet w Pobe Mengao oraz zajadać się pysznymi ciastami (w końcu było to spotkanie kobiet!). Poniżej kilka zdjęć z prelekcji. 


  

wtorek, 21 kwietnia 2015

Noc Uwielbienia

Po raz drugi w północnym Burkina Faso chrześcijanie zorganizowali Noc Uwielbienia. Miała ona miejsce 17 kwietnia. Był to czas, kiedy wspólnie modlili się, uwielbiali Boga i dziękowali Mu za troskę jaką im okazuje każdego dnia. Ze względu na obowiązki w pracy i odległość nie mogłam uczestniczyć w tym wydarzeniu... Poniżej kilka zdjęć z tego, w jaki sposób nasi bracia i siostry spędzili ten wieczór i noc.
Przepraszam za jakość zdjęć, niestety organizatorzy nie byli w stanie zrobić zdjęć lepszej jakości.